رویدادها

• ۱۳۲۶ – اعلام استقلال هند
• ۱۳۵۰ اعلام استقلال بحرین : جزیره بحرین واقع در جنوب خلیج فارس، تا اوایل دوران قاجار تحت نظر ایران اداره می‏شد ولی پس از چند سال، انگلیسی‏ها به بهانه اینکه ایران فاقد نیروی دریایی است، طی قراردادی با قاجار، حفظ امنیت خلیج فارس و بحرین برعهده نیروی دریایی بریتانیا گذاشته شد. این حاکمیت که بیش از یکصد و پنجاه سال به طول انجامید، بعدها به طور مکرر مورد مخالفت دولت‏های وقت ایران واقع می‏گردید ولی هر بار به نحوی با شکست مواجه می‏شد. در نهایت وقتی که ایران در سال ۱۳۳۶ ش در لایحه تقسیمات کشوری، بحرین را استان چهاردهم ایران اعلام کرد، موجی از مخالفت در کشورهای عربی را برانگیخت. در این میان شاه که نمی‏خواست حمایت کشورهای عربی را از دست بدهد و ضمناً برای اینکه بتواند حاکمیت ایران نسبت جزایر دیگر خلیج فارس از قبیل تنب کوچک و تنب بزرگ و ابوموسی را تثبیت کند، یکباره و به طور ناگهانی، تصمیم خود را مبنی بر چشم ‏پوشی از ادعاهای دیرینه ایران به بحرین اعلام نمود و پس از آن، دولت، میانجی‏گری دبیر کل سازمان ملل را در این مسأله تقاضا کرد. بنابراین در ۲۱ اردیبهشت ۱۳۴۹ ش برابر ۱۱ می۱۹۷۰ م شورای امنیت براساس گزارش هیئت اعزامی به بحرین مبنی بر تمایل اکثریت قاطع اهالی بحرین به استقلال، قطعنامه‏ ای صادر کرد که مفاد آن قطعنامه مبنی بر لزوم استقلال بحرین، در ۲۴ اردیبهشت آن سال به تصویب مجلس شورای ملی ایران رسید. هنوز استقلال بحرین رسماً اعلام نشده بود که هیئت حسن نیت ایرانی راهی بحرین شد و هیئتی نیز از آنجا به ایران آمد. سرانجام این جزیره مهم و استراتژیک و سرشار از منابع انرژی در ۲۳ مرداد ۱۳۵۰ ش اعلام استقلال کرد و ایران نخستین کشوری بود که یک ساعت پس از اعلام استقلال، آن کشور را به رسمیت شناخت.!!!!!
• ۱۳۸۴ – معرفی کابینه پیشنهادی دولت نهم به مجلس شورای اسلامی
• جدا نمودن بحرین از ایران (۱۳۵۰ ش)
• عملیات کوچک عاشورای ۱ (۱۳۶۴ش)
• نامه ششم «صدام» به «رفسنجانی» (۱۳۶۹ ش)
• آیهاللَّه«شاهرودی»و ریاست قوه قضاییه(۱۳۷۸ش)

زادروزها

• ۱۳۲۳ – علی حاتمی، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی.

مرگ‌ها

• ۱۳۷۶ – ناصر فرهنگ‌فر، نوازنده تنبک
• وفات آیهاللَّه «نجفی کاشانی» (۱۳۶۵ ش)

سایر:

شاه سلیمان صفوی که دارای هفت پسر بود پس از ۲۸ سال سلطنت درگذشته بود و پیش از آن، وصیت کرده بود: با این که سلطان حسین فرزند ارشد اوست، به دلیل حجب و کمرویی وعلاقه مندی اش به عزلت و تن آسایی، و عدم شایستگی برای اداره امور کشور و نداشتن تجربه در سیاست و تنظیم امورات ارتش، به مصلحت مملکت و ملت است که سلطان مرتضی پسر کوچکتر را شاه کنند ….، ولی وزیر اعظم و بیشتر درباریان که مادرانشان گرجستانی بودند!! به منظور رسیدن به مقاصد مادی خود و از دست ندادن قدرت، وصیت شاه متوفی را تحریف کردند و ۱۴ اوت سال ۱۶۹۴ اعلام داشتند که شاه سلیمان وصیت کرده که بزرگان کشور از میان سلطان حسین صلحجو و آرام و سلطان مرتضی سختگیر و رزمی یکی از انتخاب کنند و از آنجا که سلطان حسین بزرگتر و مردی حلیم است وی را انتخاب کرده ایم!…. «تاریخ» نشان می دهد که این انتخاب مغرضانه، کشور را در آستانه نابودی قرار داده بود که نادر آن را نجات داد.

ضعف شاه سلطان حسین و انتصابات نادرست او از جمله سپردن فرمانداری قندهار به یک گرجستانی که آشنا به آداب و رسوم و خلق و خوی ساکنان محل نبود باعث وقوع جنگ داخلی خونینی شد که به زوال صفویه انجامید. انتصاب گرگین خان گرجی به فرمانداری قندهار (به توصیه مقامات گرجستانی دربار) تنها به خاطر به اسلام گرویدن او و نوعی پاداش بود.

میر محمود قندهاری (غلیجانی یا غلیزایی) که با مختصر نیرویی در اکتبر سال ۱۷۱۳ میلادی اصفهان را تصرف کرد، قبلا دو بار کرمان را متصرف شده بود، یک بار در سال ۱۷۰۹ و بار دیگر در سال ۱۷۱۱ (دو سال بعد از آن) که بار اول، شهر کرمان به دست قندهاریهای میر محمود غارت شده بود.

۱۸۱۱م:۱۴ اوت ۱۸۱۱ ترجمه یادداشت های سلیمان سیرافی که در قرن نهم میلادی از چین دیدار کرده بود در پاریس انتشار یافت (سیراف یک بندر باستانی ایران در ساحل شمالی خلیج فارس است). این یادداشت ها در نیمه اول سده سوم هجری خورشیدی به زبان فارسی تنظیم شده بود. مترجم اروپایی این یادداشتها، به کتاب عنوان تاریخ داده بود حال آن که عنوان اصلی آن « یادداشت های سفر به چین برای ماندن در تاریخ» بود. رفتن و برگشتن سیرافی (به استثنای زمانی را که در چین گذرانیده بود) پنج ماه طول کشیده بود. طبق ترجمه یادداشتها، وی نوشته است که در زمان اشکانیان و ساسانیان، دولت ایران همیشه یکی از برجسته ترین و آگاه ترین مقامات خود را به عنوان سفیر به چین می فرستاد و این مقام باید در عین حال آداب دان و کارشناس مسائل بازرگانی بین المللی بود، حال آن که سفیر اعزامی ایران به رم، از میان نظامیان و یا مقاماتی که عیاری (جاسوسی) می دانستند و بر زبان رومی (لاتین) تسلط داشتند و هوشمند بودند انتخاب می شد. مترجم یادداشتها از سلیمان به عنوان یک تاجر و بازار یاب نام برده حال آن که طبق روایات ایرانی، او یک جهانگرد عارف و فردی بدون توجه به مادیات (نعمات دنیوی) بود.

۱۹‎۵۳م:شاه (سابق) سیزدهم اوت ۱۹۵۳ (۲۲ مرداد ۱۳۳۲) نامه برکناری دکتر مصدق را از نخست وزیری ایران امضاء کرد و با زنش ثریا به رامسر و از آنجا به کلاردشت رفت تا اگر در برکناری مصدق شکست بخورد بتواند از آنجا به خارج از کشور بگریزد. نامه برکناری دکتر مصدق و نامه انتصاب سرلشکر بازنشسته زاهدی به نخست وزیری که هر دو مغایر قانون اساسی بود، به اصرار خارجی و به صورت محرمانه امضاء شده بود و مردم از آن آگاه نبودند. قانون اساسی آن زمان، برکناری نخست وزیر را در دست مجلس شورای ملی و پس از رای عدم اعتماد مجلس به او قرارداده بود و انتصاب نخست وزیر تازه نیز باید پس از ابراز تمایل مجلس به فرد مشخص صورت می گرفت. نظام حکومتی ایران بر پایه قانون اساسی سابق، نظامی «پارلمانی» بود. بنابراین برکناری دکتر مصدق مخصوصا پس از کناره گیری بسیاری از نمایندگان مجلس و تایید انحلال آن دوره مجلس (دوره هفدهم) در رفراندوم، عملی مغایر قانون اساسی بود و شاه با امضای برکناری نخست وزیر قانونی مرتکب نقض قانون اساسی و کودتا (براندازی دولت منتخب مردم) شده بود و قاعدتا خودش باید برکنار و مجازات می شد.

در همان شب، دو تن از همکاران دکتر مصدق (زیرک زاده و حق شناس) توسط افراد گارد شاه دستگیر شدند و سرتیپ مدبر رئیس شهربانی کل تحت فشار قرار گرفته بود که برای تضعیف دولت دکتر مصدق از کار خود کناره گیری کند و …. همزمان تنی چند از افسران از جمله پاره ای که توسط دکتر مصدق بازنشسته شده بودند و عده ای از سیاسیون وقت از جمله عبدالرحمن فرامرزی (سرمقاله نویس) در گوشه ای محرمانه (طبق گزارش ها، باغ مصطفی مقدم) چگونگی کودتا بر ضد حکومت مصدق را بررسی کردند.

۱۹۷۱م:چهاردهم اوت ۱۹۷۱ انگلیسی ها به بحرین ۶۶۰ کیلومتری مرکب از ۳۳ جزیره کوچک و بزرگ که امروزه حدود ۷۰۰ هزار تن جمعیت دارد استقلال دادند. انگلیسی ها در طول سلطه بر بحرین تلاش بسیار کردند تا ماهیت ایرانی آن را تضعیف کنند. در طول سلطه انگلیسی ها، همواره بر سر بحرین میان دولت ایران و دولت لندن مشاجره بود و این مشاجرات در زمان حکومت دکتر مصدق به اوج رسیده بود. پارلمان ایران با تصویب یک قانون، بحرین را استان ۱۴ ایران قرار داده بود.

بحرین از آغاز تاسیس ایران واحد در زمان کوروش بزرگ، بخشی از وطن بود و «میش ماهیگ (گوشفند ماهی – ماهی گوسفند شکل)» خوانده می شد. در زمان ساسانیان، اعراب کوشیدند که به آنجا مهاجرت کنند که شاپور اول و شاپور دوم (ذوالاکتاف) آنان را اخراج کردند. شاپور دوم اعراب مهاجم را از شانه هایشان به طناب کشید تا باردیگر وارد بحرین نشوند.

۱۳۵۷م:در نیمه دوم مرداد ۱۳۵۷ که اعتصابات، تظاهرات و راهپیمایی برضد سلطنت رو شدت گذارده بود، شاه و اطرافیانش مشاوره با آگاهان از جمله روزنامه نگاران و تحصیلکردگان طرف اعتماد را آغاز کرده بودند که برای آرام کردن مردم راه حل نشان دهند. برخی از این روزنامه نگاران همکارانشان را از مفاد این مذاکرات آگاه می ساختند تا در جریان قضایا باشند. در آخرین جلسه مرداد ماه آن سال که از این دست بود و که در کاخ نیاوران برگزار شده بود، به شاه پیشنهاد شده بود که برای آرام ساختن مردم یک برنامه تلویزیونی راه اندازی کند و هر روز ۳۰ دقیقه تا یک ساعت، شخصا و بدون واسطه، ملت را از جزئیات امور، آگاه سازد و به پرسشهای تلفنی و یا حضوری آنان پاسخ دهد و ….

شاه پس از شنیدن این پیشنهاد ابرو درهم کشیده و گفته بود که گوینده تلویزیون شدن، دون شئون یک شاه است و کوچک کردن خود نشانه ضعیف تلقی خواهد شد و مخالفان و ناراضیان را تشویق به گسترش تظاهرات خواهد کرد که گفته اند «اشک کباب باعث طغیان آتش است!».

می دانیم که علاقه مندی ونزوئلایی ها به هوگو چاوز از زمانی چند برابر شد که وی برنامه رادیو تلویزیونی برای خود ایجاد کرد و مستقما مردم را از مسائل آگاه ساخت و به همین صورت سیاستمداران و دولتمتردان دیگر از جمله ال گور و …. در سالهای اخیر بسیاری از سران دولت ها برای خود وب سایت (وبلاگ) شخصی ساخته اند که در آن حرفهایشان را می زنند و خبرها را می دهند و بدون واسطه پیامهای مردم را دریافت می دارند، و از این راه در جریان اوضاع قرار می گیرند، و به موقع اقدام می کنند و پاسخ لازم را می دهند. همین وب سایت های کم هزینه ( که متفاوت از روزنامه نگاری سایبر = آنلاین، دیجیتالی و مولتی میدیایی هستند) منبع دست اول اخبار برای رسانه های عمومی قرار می گیرند. طبق گزارش مورخ ۱۴ اوت ۲۰۰۶ خبرگزاری ها، محمود احمدی نژاد آخرین رئیس دولتی است که چنین وب سایت شخصی دایر کرده است.

۱۹۰۰م:۱۴ اوت ۱۹۰۰ نیروهای اعزامی قدرت های وقت- آلمان، ژاپن، انگلستان، فرانسه، روسیه و آمریکا، وارد شهر پکن پایتخت بی دفاع چین شدند تا به قیام میهندوستان چینی پایان دهند که برای قطع نفوذ این خارجیان از وطن خود که بمانند گوشت قربانی، آن را در میان خود قسمت کرده بودند بپاخاسته بودند. این قیام در تاریخ به نام «مشت زنان» معروف شده است. همان دولتها اینک مدعی هستند که چرا دولت چین عوامل و “تحریک شدگان” آنها را دستگیر و مجازات می کند. غرب که در طول قرون، لذت قدرت را برده و از منافع آن برخوردار شده است نمی خواهد که این قدرت به شرق منتقل شود.

۱۹۴۵م:۱۴ اوت ۱۹۴۵ مصادف است با پایان جنگ جهانی دوم در همه جبهه ها. در این روز ( ظهر ۱۵ اوت به وقت توکیو) هیروهیتو امپراتور وقت ژاپن اعلامیه تسلیم بدون قید و شرط این کشور را امضاء کرد و جنگ در خاوردور نیز پایان یافت. شرایط تسلیم ژاپن در کنفرانس پوتسدام به تصویب سه بزرگ وقت (سران شوروی، آمریکا و انگلستان) رسیده بود. قرارداد نهایی تسلیم، دوم سپتامبر ۱۹۴۵ در عرشه ناو میسوری امضاء شد. ژاپن در پی دو بمباران اتمی، با این نیروهایش مناطق خارجی متعدد در اختیار داشتند از ترس بمباران سوم، تسلیم شد. آلمان قبلا شکست خورده و از پای درآمده بود.

۱۹۴۵م:مارشال «هانری پتن» قهرمان ملی فرانسه و فاتح جنگ «وردن» روز ۱۴ اوت سال ۱۹۴۵ به جرم خیانت به وطن به اعدام محکوم شد. وی ۸۹ ساله بود. پتن در ۲۲ ژوئن سال ۱۹۴۰ که ارتش فرانسه از آلمان شکست خورده بود به درخواست مردم نخست وزیر فرانسه شد و راه حل و جلوگیری از تلفات و زیانهای بیشتر را در امضای قرارداد ترک مخاصمه با هیتلر تشخیص داده بود و جرم او همین بود که پس از جنگ متهم به حمایت از هیتلر و خیانت به وطن شده بود.

۱۸۹۳م:۱۴ اوت ۱۸۹۳ نخستین گواهینامه رانندگی جهان در فرانسه که از همان روز در آن کشور شماره گذاری اتومبیل و آزمایش رانندگی جهت صدور گواهینامه اجباری شده بود صادر شد. پس از فرانسه، این کار در سایر کشورها اجباری شده است.

۴۱۰: آلاریک ها شهر رم را غارت کردند این شهر شش دهه بر جهان غرب سلطه داشت.

۱۳۸۵: پرتغالی ها حکومت کاستیل اسپانیا را در جنگ شکست دادند و استقلال خود را حفظ کردند.

۱۴۵۷: نخستین کتاب که دارای تاریخ انتشار است و این تاریخ در صفحه سوم آن درج شده است به چاپ رسید.

۱۸۴۲: سرخپوستان سمینول از نظامیان دولت واشنگتن شکست خوردند و در پی آن،دولت واشنگتن بومیان(سرخپوستان) مناطق شمالی فلوریدا را هم به نقطه دور دست آن زمان ” اکلاهما ” تبعید کرد و از مناطق شرقی این کشور که هزاران سال در آنجا زندگی کرده بودند دور ساخت.

۱۹۳۵: لایحه رفاه اجتماعی در آمریکا ( سوشیل سکیوریتی ) به صورت قانون درآمد که به موجب آن، افراد پس از رسیدن به سن معین بازنشسته و از مزایای آنبرخوردار می شوند؛ به این شرط که در طول عمر خود دست کم شانزده فصل ( جمعا چهار سال ) کار کرده و درصد مقرر از درآمد ناشی از کارکردن خود را به این صندوق پرداخت کرده باشند. میزان دریافتی باز نشستگی متناسب با دریافتی ایام کار کردن و میزان درصدی است که به صندوق رفاه اجتماعی داده شده است.

منابع: ویکی پدیا/بیتوته/انهار