وقتی به نوجوانی و ۱۸ سالگی خودم بر می گردم دقیقا بخاطر می آورم که همیشه کسانی بودند که برخی از این توصیه ها و نکات را برای من طرح می کردند.معلمان و دوستانی که از ما بزرگتر و با تجربه تر بودند. امروز این مقاله بیشتر هدفش جمع آوری همه آن توصیه ها بوده تا شما دخترها و پسرهای ۱۸ ساله از این نکات ارزشمند بهره لازم را ببرید.  شما هم نکات دیگری که به ذهن خودتان می رسد را در قسمت نظرات به ما اعلام کنید تا با نام خودتان به انتهای مقاله اضافه کنیم. / دگرش

۱)سعی کن تا می توانی اشتباه کنی.

اشتباهات درس های بزرگی به ما می آموزند. بزرگترین اشتباه آن است که به خاطر ترس از اشتباه کردن تلاش و کوشش را کنار بگذاری. شک و تردید را کنار بگذار. شانس آوردن مهم نیست! مهم آن است که از شانس چطور استفاده کنی! هیچ وقت معلوم نیست آیا کاری ۱۰۰ درصد به نتیجه مطلوب می رسد اما همیشه ۱۰۰ درصد مطمئن باش که بدون تلاش هیچ کاری به نتیجه نمی رسد. همیشه باید حرکت کنی! مهم نیست سرانجام چه می شود! آنچه باید بشود می شود. یا به نتیجه دلخواه می رسی و یا چیزی یاد می گیری و تجربه ای کسب می کنی. برنده شو! برنده شو! به خاطر داشته باش، اگر تلاش نکنی همیشه سر جای اولت خواهی بود!

۲)سخت ترین کاری که دوست داری انجام دهی را پیدا کن!

اگر می توانستم برای خودم در ۱۸ سالگی توصیه ای داشته باشم، می گفتم کارت را به توصیه ها، نظرات و اهداف دیگران وابسته نکن! به او می گفتم شغلت را به خاطر شهرت انتخاب نکن! به آمار ثروتمندترین مشاغل هم اعتنا نکن. می گفتم: انتخاب شغل مناسب تنها یک معیار دارد، کار سختی که عاشقش هستی! دختر ها و پسرهای ۱۸ ساله ، اگر با خودت روراست باشی و به ارزش ها و اولویت هایت احترام بگذاری به موفقیت خواهی رسید. وقتی دیدی همان روزهای اول کارت نمی توانی صبح ها از خواب بلند شوی بدان که در ۳۰ سال آینده هرگز بیدار نخواهی شد! اما اگر دیدی به هر لحظه از کارت عشق می ورزی حتماً ادامه بده این کار، کار توست.

۳)هر روز زمان، پول و انرژی را در خودت پس انداز کن.

با این کار هیچ وقت از دستش نخواهی داد و در دراز مدت مسیر زندگی ات دگرش خواهد یافت. تو محصول دانشت خواهی شد. هرچه پول و زمان و انرژی بیشتری برای آموختن دانش مناسب صرف کنی کنترل بیشتری بر زندگی ات پیدا خواهی کرد.

۴)گاه گاهی در فرصت ها و ایده های جدید کاوش کن.

ترس از شکست و شرمندگی های بعد از آن که البته طبیعی است تو را از امتحان ایده های نو بر حذر خواهد داشت. باید از این ترس ها بگذری چون زندگی هر کدام از ما تنها از انباشتن این تجربیات کوچک و خاص ساخته شده است. که البته هر چه این اتفاقات منحصر به فرد تر باشد داستان زندگیت جالب تر خواهد شد. پس به استقبال تجربه های نو برو و آن ها را با اطرافیانت تقسیم کن. زندگی غیر از این زندگی نیست.

۵)وقتی در حال تقویت مهارت هایت هستی بیشتر به جزئیات بپرداز.

مثلاً در کاراته، کمربند مشکی پرابهت تر از کمربند قهوه ای است. اما آیا به همین نسبت کمربند قهوه ای از کمربند قرمز پر ابهت تر است؟ مطمئناً نه! به یاد داشته باش جامعه از متخصصین بت می سازد. تلاش زیاد قابل ستایش است اما نه اگر پراکنده و بی هدف باشد. پس حیطه فعالیتت را محدودتر کن، مهارت های شغلیت را افزایش بده و متمرکز و هدفدار به آموختن بپرداز.

۶)مردم نمی توانند ذهنت را بخوانند. به آن ها بگو چه فکری می کنی.

اطرافیانت از احساسات تو خبر ندارند مگر اینگه به آن ها بگویی. با رییست مشکل داری؟ درست است برای اینه که تو هرگز به او نگفتی که چقدر دوست داری در کارت پیشرفت کنی! دختر زیبایی که دوستش داشتی با تو قرار ملاقات نگذاشت! ؟ بله به خاطر اینکه تو اصلاً با او حرف نزدی. باید با افراد رابطه برقرار کنی و با آن ها صحبت کنی. به آن ها بگو چه فکر می کنی. به همین راحتی.

۷)فوراً تصمیم بگیر و اقدام کن.

یا تو دست به کار می شوی و از فرصت استفاده میکنی یا دیگری پیش دستی خواهد کرد. با نشستن و فکر کردن نه می شود پیشرفت کرد و نه می شود دگرشی ایجادنمود. همیشه به خاطر داشته باش بین دانستن امور و انجام آن ها تفاوت زیاد است. علم بی عمل بی فایده است.

۸)با روی گشاده به استقبال دگرگونی ها برو!

شرایط اکنون تو خوب یا بد، دستخوش دگرش خواهد شد. مطمئن باش. پس آن را بپذیر و بدان که هر تغییری علتی دارد که البته همیشه از ابتدا علنی نیست ولی سرانجام به آن خواهی رسید.

۹)به نظر دیگران درباره ی خودت اعتنا نکن چون اصلاً مهم نیست.

وقتی ۱۸ ساله بودم همیشه نظر یکی از دوستان و همکلاسی ام روی تصمیماتم تأثیر می گذاشت و بلافاصله من را از ایده ها و اهدافی که واقعاً به آن ها معتقد بودم دور می کرد. الان یعنی درست ۱۰ سال پس از آن فهمیده ام که رفتارم احمقانه بوده است به خصوص وقتی می دانم هیچ کدام از آن افراد دیگر در زندگی ام نقشی ندارند. نگذار نظرات و ایده های دیگران در مسیرت قرار بگیرد. آنچه درباره ی تو فکر می کنند و می گویند مهم نیست، مهم احساس خودت درباره ی خودت است.

۱۰)با خودت و اطرافیانت روراست باش.

صداقت موجب آرامش روحی می شود و این آرامش بسیار با ارزش است.

۱۱)سعی کن با افراد زیادی مراوده داشته باشی.

رئیس، همکلاس، همسایه، استاد، همکار، مشاور و همه و همه. چرا؟ برای گسترش دایره ی ارتباطات حرفه ای. برای سه نفر کار کردم. اما فقط نفر اول با من مصاحبه داشت. دو نفر دیگر تنها بر اساس توصیه ی یکی از رفقا استخدامم کردند. وقتی استخدامی در کار است همه سعی می کنند از میان آشنایان یک نفر را برگزینند که مناسب و مطمئن باشد. سعی کنید روابط اجتماعی قوی داشته باشید و آن را گسترده تر کنید.

۱۲)هر روز حداقل ده دقیقه از وقتت را در تنهایی سپری کن و به تخیلات و تفکراتت بپرداز.

افکار خلاق و مفید در تنهایی و سکوت ریشه می دوانند. در سکوت می توانی افکارت را بشنوی، به درونت رجوع کنی و گام منطقی و مفید بعدی را در زندگیت محکم برداری.

۱۳)تا می توانی سئوال کن!

بزرگترین ماجراجویی توانایی طرح پرسش است. گاهی در مسیر تعالی پژوهش مهم تر از پاسخ است. پاسخ ها از اطرافیان، از دانش جهان، تاریخ و از شناخت خود سر بر می آورند. اگر پرسشت درست نباشد به پاسخ نخواهی رسید. پس پرسش درست همان پاسخ درست خواهد بود. [ مطالعه مقاله ۵۰ سوال برای آزاد کردن ذهن را به شما توصیه می کنم]

۱۴)از تمام امکاناتی که داری استفاده کن.

اغلب افراد عادی از شادی معلولین شگفت زده می شوند. چطور کسی با این سطح از محدودیت حرکتی تا این حد شاد و سرزنده است؟جواب ساده است! آنها می دانند چطور از امکاناتی که دارند استفاده کنند. به عنوان نمونه استیوی واندر که نابینا است حس شنواییش را تقوت کرده و الان به بزرگترین جایزه در رشته ی موسیقی رسیده است.

دخترها و پسرهای ایرانی یادتان باشد و یادتان نرود ، شما با تمام محدودیت هایی که دارید امکانات بسیاری هم دارید. کمی غر زدن را کنار بگذاریم ، از تمام امکاناتی که داری بهترین استفاده را کن.

۱۵)در حدی پایین تر از امکانات مالی ات زندگی کن.

زندگی راحتی برای خودت تدارک ببین اما اسراف نکن. سعی نکن با ولخرجی دیگران را تحت تأثیر قرار دهی. فکر نکن ثروت در زندگی فقط با ملاک های مادی سنجیده می شود. سعی کن پولت را مدیریت کنی وگرنه به جایی می رسی که می بینی پول تو را مدیریت می کند و هیچ اختیاری نداری. همیشه کمتر از آن چه داری خرج کن.

۱۶)به دیگران احترام بگذار و سعی کن اوقات خوشی با تو داشته باشند.

بدان که در زندگی خصوصی و کاری آن چه باعث پیشبرد امور می شود میزان سخنرانی هایت نیست بلکه احساسی که در مردم ایجاد می کنی تعیین کننده است. پس به بزرگترها، کوچکترها و همه و همه احترام بگذار. هیچ مرزبندی و یا طبقه بندی اجتماعی ای نمی تواند شایستگی افراد را برای محترم شمرده شدن تعیین کند. همه ی مردم را آنگونه احترام کن که انگار در مقام پدربزرگت هستند و در مورد همه آن قدر صبر داشته باش که گویی با برادر کوچکترت رفتار می کنی. یکی از موهبت های زندگی تأمین و راهنمایی و کمک به دیگران است. باید دست دهنده داشته باشی تا دیگران یاریت دهند.

۱۷)در هر کاری که انجام می دهی بهترین باش.

بدان که اگر درست و به دقت انجامشان ندهی هیچ امتیازی نخواهی گرفت. هم در کار و هم در تفریحت به گزین باش. برای خودت شهرتی دست و پا کن! بگذار همه بگویند همیشه کارش درست بوده و هست!

۱۸)همان باش که باید باشی! پیرو قلبت باش، و همان باش که برای بودنش به این دنیا آمدی.

بعضی از ما برای موسیقیدان شدن متولد شده ایم، آمده ایم که با سیم های نازک گیتار افکار و احساساتی شورانگیز بیافرینیم. برخی آمده ایم که با سطور شعر سطوح دل مردم را بلرزانیم. گاهی می آییم که از دل زباله های بلا استفاده کار و حرفه بیافرینیم و رشد و فرصت ایجاد کنیم و گاهی هر چه احساس کنی که در تو شور و اشتیاق می آفریند بدان که برای همان به این دنیا آمده ای. زندگیت را با تلاش برای زنده کردن رؤیاها و آرزوهای دیگران بر باد نده.

تا می توانی بخند، در مواقع لازم معذرت بخواه و از آن چه نمی توانی تغییر دهی بگذر. زندگی کوتاه و در عین حال شگفت انگیز است. سعی کن از لحظه لحظه اش لذت ببری.