صحبت کردن مادر با جنین به آرام شدن جنین کمک می کند.لالایی‌های مادرانه، نوای ریتمیک شعرهای کودکانه و قصه‌های کوتاه شادی‌بخش و… همه ادبیاتی غنی هستند که هر مادری برای ارتباط بیشتر با کودکش به‌کار می‌گیرد. مادران دیروز بدون علم و آگاهی از دنیای رفتاری و شناختی کودکان هنگام بارداری برای جنین‌شان شعر و قصه می‌گفتند و یا با لالایی و نوای قرآن کودکشان را آرام می‌کردند. شاید آنها هم باور داشتند روزی علم روانشناسی با تحقیقات و پژوهش‌های متعدد نشان خواهد داد صدای مادر، شعر و قصه در درک و رشد شخصیت جنین تأثیر خواهد گذاشت.

در روایت زندگی پزشک ایرانی آمده است مادرش در دوران بارداری نه بار قرآن را ختم کرده است اگرچه ممکن است مادر ابوعلی سینا مبتنی بر یافته‌های علمی امروز این کار را انجام نداده است اما از بعد علمی توجیه قابل‌قبولی دارد زیرا بررسی‌های علمی نشان داده است کودکی که از دوره جنینی دائماً مهیای یادگیری باشد مسلماً گیرنده‌های حسی‌اش برای دریافت و درک اطلاعات بهتر عمل می‌کند.پژوهش‌ها نشان داده است تمام دیالوگ‌ها روی جنین تأثیر مستقیم دارد. در یک پژوهش مادر ملزم شد تا داستانی را در دوران بارداری خود به مدت چند هفته با صدای بلند بخواند.

سپس وقتی کودک به‌دنیا آمد و در شرایط آزمایشگاهی خاصی قرار گرفت، ترجیح می‌داد تا صدایی از ضبط صوت پخش شود که مادرش در حال خواندن قصه است.دانشمندان حتی داستان دیگری را برای کودک پخش کردند اما کودک باز هم ترجیح می‌داد همان داستانی که در دوران جنینی شنیده است را دوباره بشنود. در واقع این تفکیک‌ها و ترجیح‌ها بیانگر شکل‌گیری ادراک کودک حتی در دوران جنینی است.ارتباطات شنیداری به دورانی بازمی‌گردد که جنین صدای مادر را می‌شنیده است.

اما همه ارتباط‌ها با او تنها از طریق شنیده‌ها صورت نگرفته و بخشی از ارتباط مادر با جنین هورمونی نیز هست.وقتی مادری در حال خواندن شعر، قصه و لالایی برای جنین در دوران بارداری است، چون در حالت آرامش و بدون استرس قرار دارد بنابراین ارتباط‌های هورمونی با کودکش برقرار کرده و هورمون آرامش را نیز به او انتقال می‌دهد.» به همین خاطر خواندن شعر و قصه برای کودکان از دوران جنینی می‌بایست آغاز شده و به تناسب شرایط و سن کودک تا سال‌های بعد ادامه پیدا کند.

صحبت با جنین و خواندن کتاب در دوران بارداری، قدرت تکلم نوزاد را افزایش می‌دهد , جنین از پنج ماهگی صدای مادر را می‌شناسد. صحبت با جنین در دوران بارداری، کتاب خواندن با صدای بلند و گوش دادن به رادیو موجب افزایش قدرت تکلم نوزادان می‌شود.

جنین از پنج ماهگی به بعد قادر به شنیدن صدای اطراف است و صدای مادر خود را نیز تشخیص می‌دهد. نوزادان به طور معمول در محدوده سنی نه تا هجده ماهگی آغاز به صحبت می‌کنند و نوزدانی که مادران آنان در دوران بارداری با آنها حرف می‌زنند پیش از ده ماهگی نخستین کلمه معنادار را بیان می‌کنند.