فرودهای امن ناسا حقیقتا زیبا هستند و ارزش آن را دارند تا عکاسان، شادی برگشت زنان و مردان قهرمانی را که به دنبال اکتشاف ناشناخته‌ها و فرای آن‌ها بوده‌اند، مستند کنند. فرود اولین شاتل STS-1 در سال ۱۹۸۱ به‌عنوان اولین وسیله‌ی نقلیه فضایی قابل استفاده مجدد بیش از ۲۰۰ هزار نفر تماشاگر را به پایگاه هوایی ادوارد در کالیفرنیا کشاند و طلیعه‌ساز عصر جدیدی در پروازهای فضایی شد.

در پروازهای قبلی، کپسول‌های فضایی فرود Splashdown حاوی فضانوردان در برگشت به‌ زمین در آب فرود می‌آمدند. بدین معنا که نیروی دریایی باید آماده می‌بود تا فضانوردان را از محل فرود پیدا و به خشکی منتقل کند. ریسک کپسول‌های فرود بسیار بود؛ از خراب شدن دریچه ضد‌ آب و امکان غرق شدن، از کار افتادن امکانات ارسال علائم و فرود آمدن مایل‌ها دورتر از جایی که قرار بوده است. جالب آنکه همه این اتفاقات برای فضانوردان ناسا اتفاق افتاده است؛ نکته قابل توجه آن است که کپسول فرود گرچه از روش‌های ابتدایی و با استفاده از چتر نجات فرود می‌آمد؛ اما هیچ تلفات جانی نداشت. تنها مرگ مربوط به فضانوردان در سال ۲۰۰۳ زمانی اتفاق افتاد که سپر حرارتی کپسول از کار افتاد و شاتل کلمبیا در اتمسفر از هم پاشید و هر هفت نفر خدمه آن کشته شدند. شاتل کلمبیا یادآور فراموش‌نشدنی فاجعه چلنجر و مرگ سرنشینانش و همچنین یادآور اتفاقات آپولو ۱۳ است. به همین دلیل باید به خاطر بسپاریم با وجود خطرات بسیار، عکس‌های زیر نشان‌دهنده زنان و مردان باجرئتی است که به فضا سفر کردند و به سلامت به خانه‌ نزد عزیزانشان برگشتند. تصاویر زیر نمایش‌دهنده ترکیبی از کپسول‌های فرود از اولین سفرهای فضایی تا سفرهای فضایی اخیر و استفاده از کپسول سایوز است.

فضانوردان آپولو ۱۱ سال ۱۹۶۹ نیل آرمسترانگ، مایکل کالینز و باز آلدرین در قایق نجات منتظر تا هلی‌کوپتر هستند.

فضانوردان جمینی ۷، جیمز لاول و فرانک بورمن پس از رسیدن به کشتی بعد از فرود.

فضانوردان آپولو ۱۳ در حالی منتظر هستند که هلی‌کوپتر یکی از هم‌قطارانشان را بالا می‌کشد تا به خشکی منتقل کند.

الن بارلت، مدت‌زمان کوتاهی پس از فرود فضاپیمای آزادی‌ ۷ در دریای آتلانتیک سال ۱۹۶۱.

الن بارلت در حال انتقال به هلی‌کوپتر سال ۱۹۶۱.

فرمانده آپولو ۱۷ مأموریت ماه، توسط افراد تیم نجات نیروی دریایی مورد خوشامدگویی قرار می‌گیرد.

سال ۱۹۸۵ پس از فرود فضانوردان در حال قدم زدن در عرشه کشتی حامل آن‌ها.

سال ۱۹۶۶ پس از فرود اضطراری جمینی ۸، فضانوردان نیل آرمسترانگ و دیوید اسکات در داخل کپسول منتظر تیم نجات هستند.

فضانوردان در حال خارج شدن از کپسول فرود.

سال ۲۰۱۳، نقطه‌ای دورافتاده در قزاقستان اولین لحظات پس از فرود کپسول سایوز که مبدأ آن ایستگاه فضایی بین‌المللی بود.

تشییع خدمه شاتل چلنجر سال ۱۹۸۸ که نتوانستند به خانه برگردند. چلنجر ۷۳ ثانیه پس از آغاز مأموریتش متلاشی شد و هر هفت خدمه آن کشته شدند.

فضانوردان آپولو ۱۳ در حال دست تکان دادن برای مردم پس‌ از فرود موفقیت‌آمیزشان.

شاتل کلمبیا در باند پرواز سال ۱۹۸۳.

فرود شاتل فضایی ناسا کلمبیا، سال ۱۹۸۶ پایگاه هوایی ادواردز.

غواصان نیروی دریایی در حال نصب تجهیزات ثابت‌کننده دور کپسول فرود معروف به «تقدیر ۷» بعد از فرود سال ۱۹۶۳.

تصویر فضانوردان در کپسول فرود به همراه کشتی نجات آن‌ها سال ۱۹۶۶.

سال ۱۹۶۵

فرود سایوز در نقطه‌ای دورافتاده در قزاقستان، سال ۲۰۱۱.

سه چتر نجات بازشده مربوط به مأموریت فضایی Skylab3، سال ۱۹۷۳.

بازیابی تجهیزات فضایی ناسا و انتقال آن به کشتی.

فرود شاتل آتلانتیس در مرکز فضایی کندی سال ۱۹۹۷.

فرود امن آپولو ۱۷ در بخش آمریکایی ساموا.

انتقال فضانورد کرنان توسط هلی‌کوپتر به کشتی نجات.

فرودی که هرگز اتفاق نیفتاد. خدمه آپولو ۱۳، مأموریت فرود روی قمر ماه را به دلیل انفجاری در عرشه متوقف کردند. خوشبختانه آن‌ها در بازگشت به خانه موفق بودند. تصویر بالا همسر یکی از فضانوردان در حال صحبت با دختر کوچکش را نشان می‌دهد.

فرود آپولو ۱۳

سال ۱۹۸۵، خدمه مدارگرد پس از خاتمه مأموریت در حال ترک آن هستند.

عکس‌های زیبای بالا در حقیقت نشان‌دهنده‌ی سیری تاریخی از سفرهای فضایی هستند. نظر شما چیست؟ آیا در ایران هم می‌توانیم روزی شاهد چنین عکس‌هایی باشیم؟ به نظر شما ما در صنعت فضایی چه عملکردی داریم و چگونه باید کار کنیم؟

منبع:زومیت