در مورد نسبت تکالیف دولت و حفظ محیط زیست در آموزههای حقوق عمومی دیدگاههای متنوعی مطرح است. حداقل میتوان در چارچوب وظیفه عمومی مذکور در اصل پنجاه قانون اساسی سه رویکرد تفسیری ـ تحلیلی را از همدیگر تفکیک نمود. رویکرد نخست مبتنی بر محوریت دولت در حفاظت از محیط زیست و تضمین حق بر محیط زیست سالم است )رویکرد دولتمحور رویکرد دوم از ضرورت عدم حضور دولت یا حضور حداقلی آن در امر حفاظت دفاع می نماید )رویکرد بدون دولت( و در نهایت رویکرد مشارکت که مبتنی بر انگاره همکاری میان بازیگران دولتی، غیردولتی و نیز شهروندان در امر حفاظت از محیط زیست و اجرای سیاستها است.

بنابراین در چارچوب اصل پنجاه قانون اساسی»عمومی سازی حفاظت از محیط زیست« مستلزم همکاری و مشارکت دولت با شهروند است. باتوجه به اینکه حضور و نقشدهی به دولتها در این زمینه به معنای تخریب و نابودی محیط زیست خواهد بود. لذا می بایست نقش دولتها تنها جنبه نظارتی، آموزشی و فرهنگ سازی باشد.

بی تردید، موضوع آلودگی محیط زیست یکی از مهمترین معضلاتی است که انسان معاصر را با چالشهای جدی روبرو کرده است. این مساله از آن جهت دارای اهمیت است، که علائم تهدیدکننده حیات آشکار شده و نسل حاضر و آینده را به دلیل آلودگیهای گسترده زیست محیطی، با تهدید مواجه ساخته است. از سوی دیگر، انسان بدون داشتن محیط زیستی امن و سالم، قادر نخواهد بود به زندگی طبیعی خود ادامه دهد. به همین جهت، حفظ و حمایت از محیط زیست و سالم نگه داشتن آن، به عنوان یکی از مهمترین نیازهای اساسی برای ادامه حیات، مورد توجه و عنایت همگان قرار گرفته است. به دیگر سخن حق بهره مندی از محیط زیست را باید از مصادیق مهم حقوق بشر یاد نمود، که شرع مقدس در آموزه های خود و در قرآن کریم ضمن یادآوری این مطلب، بر مصونیت طبیعت و منابع طبیعی و تعادل زیست محیطی از هر گونه تجاوز و تعدی تاکید ورزیده است و بر این اساس، تجاوز و تعدی به طبیعت را فساد در زمین دانسته که عذاب اخروی و مسئولیت دنیوی را در پی خواهد داشت. اسلام برای حفاظت از محیط زیست احکام و آداب خاصی دارد که این احکام و آداب به عنوان راهکارهایی در حوزه های مختلف عملکرد انسان در رابطه با طبیعت، مورد ارزیابی قرار گرفته است. (در قرآن کریم از نابود کردن و تخریب محیط زیست به عنوان اعتداء (تجاوز) نام برده شده است و بر این اساس کسانی که رفتار ناشایست نسبت به محیط زیست داشته باشند، از رحمت و محبت خداوند محروم خواهند بود.(مائده ، ۸۶))

هر روز که تغییرات و پیشرفت های زندگی بیشتر می شود نگاه به طبیعت و گیاهان سبز و در یک بیان کلی توجه به محیط زیست به عنوان یک محیطی که زیستن در آن اتفاق می افتد محدودتر می شود، در واقع می توان گفت امروزه ارتباط افراد با طبیعت قطع شده است. پس باید به دنبال بیشتر کردن این ارتباط باشیم. یکی از محیط هایی که انسانها با آن ارتباط دارند و قابلیت ترکیب با طبیعت را نیز دارد و این ارتباط موجب ارتقاء کیفیت فضایی آن می شود، محیط های آموزشی است. چرا که افراد در این محیط ها تنها علم و دانش را نمی آموزند بلکه نحوه کار به صورت گروهی را نیز یاد می گیرند در این میان فضاهای آموزشی  می تواند نقش بسزائی را داشته باشند.

اما از آنجا که در فضا های آموزشی دولتی توجهی به این قضیه نشده است و یا در حد مورد انتظار نیست لازم است که این امر به صورت جدی تر و تخصصی تر پرداخته شود.

مثالی از بی توجهی به امر محیط زیست در نظام آموزشی کشور ، قطع درختان یکی از مدارس فاریاب توسط یکی از مدیران آن مدرسه است. وقتی که فردی که می بایست الگو باشد چنین رفتاری با محیط زیست دارد آنوقت اگر تخریب طبیعت توسط شاگردان وی صورت پذیرد دور از عقل نخواهد بود. لذا توجه دولت به امر فرهنگ سازی و آموزش در خصوص محیط زیست و طبیعت در اماکن آموزشی می تواند در حفظ و حراست از انها بسیار موثر باشد.

در راستای حفظ محیط زیست و ارج نهادن به گردشگر و اعتلای گردشگری، چند سالی است که اهالی فاریاب به صورت خودجوش بعد از ایام نوروز اقدام به پاکسازی طبیعت می کنند  و به اصطلاح طبیعت تکانی می نمایند. اینک طبیعت تکانی در روستای فاریاب به یک آئین تبدیل شده است و سازمانهای دولتی و مسئول نیز سعی در مشارکت در این امر می نمایند.

این آئین ابتداء در حدود سال ۱۳۹۰ و از پاک سازی کوچه های روستا و به دعوت آقای غلامرضا رضوی و با همراهی محمد جواد غلامی، احمد طهماسبی و چند تن از جوانان روستا آغاز گردید و رفته رفته گسترش یافت و گروه های سنی و فکری مختلفی به این آئین پیوستند و هم اکنون گروه کثیری هر ساله به صورت داوطلبانه اقدام به پاک سازی طبیعت اطراف روستا می نمایند.

امسال نیز همانند سالهای گذشته آئین طبیعت تکانی روستای فاریاب از سه راهی روستای شاهیجان آغاز و تا گلزار شهداء فاریاب ادامه داشت. بر اساس اعلام شرکت کنندگان امسال مقدار زباله رهاسازی شده در طبیعت بسیار کمتر از سالهای گذشته بوده است که این خود نشان از موثر بودن این اقدام و همچنین تاثیر فرهنگی آن و ایجاد حس مسئولیت در گردشگران را دارد.

سایت تاور برای بانیان این امر که فارغ از هرگونه اندیشه سیاسی و عقیدتی، این آئین را برپا می دارند آرزوی توفیق روز افزون را دارد.